Nydeleg ver, godt selskap, flugestong, bellybåt. Dette måtte bli ein bra fiskedag, men som alltid var det eit moment av uvisse i det vi sjøsette båtane; Kanskje var veret FOR bra, for det var lite aktivitet samanlikna med elles. Vannstanden var nær perfekt, men fråveret av vak var rett og slett urovekkande.
Likevel starta dagen lovande med lugg for begge fiskarane etter berre få kast, men som så ofte før roa det seg raskt. Det var mykje blindkasting og venting på at forholda skulle betre seg. Med kaffi på termosen og flott natur rundt seg er venting forsåvidt ikkje det verste ein kan gjere. Det er rett og slett ei flott naturoppleving å ligge og duppe rundt i bellybåten.
Etter å ha prøvd ulike rekevariantar, juletre og utallige andre flugevariantar, var vi i ferd med å gje opp "Skrukkevika" for denne dagen. Men så kjenner eg eit lugg og der satt den! Men ikkje på mi fluge... Bonden frå Brunlanes leverte igjen. Ein fin og blank 600 grams SØ som let seg lure av ei glimmerreke berga dagen. Eg skulle gjerne hatt ein tilsvarande, men det blir kanskje neste gong?
Og dette seier noko om det som gjer flugefiske så spennande og flugefiskarar til ein undereleg rase. Det går frå kolsvart til rosenraudt, frå desperasjon til håp på eit mikrodels sekund! Veldig ofte er det nemleg slik at ein er i ferd med å gje opp, men så, som frå ingenting, merkar ein eit lugg, ein ser eit vak eller får eit anna teikn frå oven som gjev fornya tru. Dette går så fort at det er heilt uforklarleg. Det må opplevast.
Så dagen i "Skrukkevika" vart tipp topp den, og neste tur er under planlegging. Eg håpar på meir enn tre lugg då.
